Cukrzyca: rodzaje i przyczyny ich rozwoju, kurs i przejawy, sposób leczenia, możliwe konsekwencje

Diabetes Mellitus jest jednym z najczęstszych dbających o zwiększenie statystyki występowania i rozpieszczania chorób. Objawy cukrzycy nie pojawiają się tego samego dnia, proces przepływa przewlekle, ze wzrostem i pogorszeniem zaburzeń wymiany hormonalnej. To prawda, że debiut cukrzyki typu I różni się znacznie od wczesnego etapu drugiego.

Wśród całej patologii hormonalnej cukrzyca z pewnością posiada mistrzostwo i stanowi ponad 60% wszystkich przypadków. Ponadto rozczarowujące statystyki wskazują, że 1/10 „diabetyków” to dzieci.

Prawdopodobieństwo nabycia choroby wzrasta wraz z wiekiem, a zatem co dziesięć lat liczba grupy podwaja się. Wyjaśnia to wzrost oczekiwanej długości życia, poprawa wczesnej diagnostyki, zmniejszenie aktywności fizycznej i wzrost liczby osób o nadmiernej masie.

Rodzaje cukrzycy

Wielu słyszało o takiej chorobie, jak cukrzyca nieświatowa. Aby czytelnik następnie nie myli chorób o nazwie „cukrzycy”, prawdopodobnie wyjaśnienia ich różnic będzie przydatne.

Nieprzestrzeniona cewka moczowa

Cukrzyca nieachokarska jest chorobą hormonalną, która występuje z powodu neuroinfekcji, chorób zapalnych, guzów, zatrucia i z powodu niewydolności, a czasem całkowitego zniknięcia ADG -vasopresyny (hormon przeciwdihuretyczny)

To wyjaśnia obraz kliniczny choroby:

• Stała suchość błon śluzowych jamy ustnej, niesamowite pragnienie (osoba może pić do 50 litrów wody w ciągu 24 godzin, rozciągając żołądek do dużych rozmiarów);
• Alokacja ogromnej ilości bezwarunkowego światła moczu o niskiej grawitacji właściwej (1000-1003);
• Katastrofalna utrata masy ciała, osłabienie, spadek aktywności fizycznej, zaburzenia układu trawiennego;
• Charakterystyczna zmiana skóry (skóra „pergaminu”);
• Zanik włókien mięśniowych, osłabienie aparatu mięśniowego;
• Rozwój zespołu odwodnienia przy braku spożycia płynu przez ponad 4 godziny.

Choroba pod względem całkowitego wyleczenia ma niepożądane rokowanie, wydajność jest znacznie zmniejszona.

Krótka anatomia i fizjologia

Organ bez -rere - trzustka pełni mieszaną funkcję wydzielniczą. Jego egzogenna część zewnętrznego wydzielania, wytwarzając enzymy zaangażowane w proces trawienia. Część hormonalna, której powierzono misję wydzielania wewnętrznego, jest zaangażowana w rozwój różnych hormonów, w tym Insulina i glukagon. Są kluczowe w zapewnieniu stałości cukru w ludzkim ciele.

Endokrynologiczna część gruczołu reprezentuje wyspy Langerganes, składające się z:

1. Komórki A zajmują jedną czwartą całej przestrzeni wysp i są uważane za miejsce produktów glukagonowych;
2. Komórki B zajmujące do 60% populacji komórek syntezy i gromadzą insulinę, której cząsteczka jest polipeptydem dwóch łańcuchów, który przenosi pewną sekwencję 51 aminokwasów;
3. Komórki D produkujące somatostatynę;
4. Komórki wytwarzające inne polipeptydy.

Zatem wniosek sugeruje się: W szczególności uszkodzenie trzustki i wysp Langerganes jest głównym mechanizmem, który hamuje wytwarzanie insuliny i wywołuje rozwój procesu patologicznego.

Rodzaje i specjalne formy choroby

Brak insuliny prowadzi do naruszenia stałości cukru (3,3 - 5,5 mmol/l) i przyczynia się do tworzenia heterogenicznej choroby zwanej cukrzycą (cukrzyca):

• Całkowity brak insuliny (niedobór bezwzględny) tworzy Zależne od insuliny Proces patologiczny, który odnosi się do Cukrzyca typu I (ISD);
• Brak insuliny (niedobór względny), który uruchamia się w początkowym etapie naruszenie metabolizmu węglowodanów, powoli, ale na pewno prowadzi do rozwoju zależne od insuliny cukrzyca (INZSD), który nazywa się Cukrzyca typu II.

Ze względu na naruszenia w ciele wykorzystania glukozy, a zatem jego wzrost surowicy krwi (hiperglikemia), które zasadniczo jest objawem choroby, oznaki cukrzycy, czyli całkowite zaburzenie procesów metabolicznych na wszystkich poziomach, zaczynają pojawiać się z czasem.

Oprócz cukrzycy pierwszego i drugiego rodzaju, wyróżnia się specjalne typy tej choroby:

1. Cukrzyca wtórna, Trzustka wynikająca z ostrego i przewlekłego stanu zapalnego trzustki (zapalenie trzustki), złośliwych nowotworów w miąższu gruczołu, marskości wątroby. Wiele zaburzeń hormonalnych, któremu towarzyszy nadmierna produkcja antagonistów insuliny (akromigalia, choroba Kushinga, phoochromocytoma, choroba tarczycy) prowadzi do rozwoju cukrzycy wtórnej. Wiele leków spożywanych przez długi czas ma efekt diabetogeniczny: leki leki przeciwnadciśnieniowe i hormony, doustne środki antykoncepcyjne itp.;
2. Cukrzyca u kobiet w ciąży (ciąża), Ze względu na szczególny wzajemny wpływ hormonów matki, dziecka i łożyska. Trzustka płodu wytwarzającego własną insulinę zaczyna spowalniać produkty insuliny z gruczołem macierzystym, w wyniku czego ta specjalna forma powstaje podczas ciąży. Jednak przy odpowiedniej kontroli cukrzyca ciążowa zwykle znika po porodzie. Następnie, w niektórych przypadkach (do 40%) u kobiet z podobną historią ciąży, fakt ten może zagrozić rozwojowi cukrzycy typu II (w ciągu 6-8 lat).

Dlaczego istnieje „słodka” choroba?

„Słodka” choroba stanowi raczej „motley” grupę pacjentów, dlatego staje się oczywiste, że ISSD i jej „odpowiednik” zależne od insuliny genetycznie wystąpiły inaczej. Istnieją dowody na połączenie cukrzycy zależnej od insuliny ze strukturami genetycznymi układu HLA (główny kompleks zgodności tkankowej), w szczególności z niektórymi genami locus regionu D. W przypadku INZSD taki związek nie był widoczny.

W celu opracowania cukrzycy typu rodzaju jednego genetycznego predyspozycji, mechanizm patogenetyczny jest uruchamiany przez czynniki prowokujące:

• Wrodzona niższość wysepek Langerganes;
• Negatywny wpływ środowiska zewnętrznego;
• Stres, obciążenia nerwowe;
• Urazowe urazy mózgu;
• Ciąża;
• Zakaźne procesy pochodzenia wirusowego (grypa, „świni”, infekcja cytomegaliirusa, Coksaki);
• Tendencja do ciągłego przejadania się prowadzącej do nadmiaru złóż tłuszczu;
• Nadużycie cukiernicze (bardziej ryzyko słodyczy).

Przed oświetleniem przyczyn cukrzycy typu II wskazane byłoby rozwój nad bardzo kontrowersyjną kwestią: kto cierpi częściej - mężczyźni czy kobiety?

Ustalono, że obecnie choroba jest częściej tworzona u kobiet, chociaż w XIX wieku SD był „przywilejem” mężczyzny. Nawiasem mówiąc, obecnie w niektórych krajach Azji Południowo -Wschodniej obecność tej choroby u mężczyzn jest uważana za dominującą.

Można przypisać warunki predysponujące do rozwoju cukrzycy typu II:

• Zmiany strukturalnej struktury trzustki w wyniku procesów zapalnych, a także pojawienia się torbieli, guzów, krwotok;
• Wiek po 40 latach;
• Nadmierna waga (najważniejszy czynnik ryzyka INZSD!);
• Choroby naczyniowe z powodu procesu miażdżycowego i nadciśnienia tętniczego;
• U kobiet ciąża i narodziny dziecka o wysokiej masie ciała (więcej niż 4 kg);
• Obecność krewnych cierpiących na cukrzycę;
• Silny stres psycho -emocjonalny (nadmierna najważniejsze nadnercza).

Przyczyny choroby różnych rodzajów cukrzycy w niektórych przypadkach pokrywają się (stres, otyłość, wpływ czynników zewnętrznych), ale początek procesu w cukrzycy pierwszego i drugiego typu jest różne, ponadto, jest różne ISSD to dużo dzieci i młodych, a zależne od insuliny woli ludzi starszych pokoleń.

Dlaczego tak dużo chcesz pić?

Charakterystyczne objawy cukrzycy, niezależnie od formy i rodzaju, mogą być reprezentowane w następującej formie:

1. Sucha jama doustna śluzowa;
2. Pragnienie, którego prawie nie można spełnić, związane z odwodnieniem;
3. Nadmierne tworzenie moczu i jego uwalnianie przez nerki (poliurya), co prowadzi do odwodnienia;
4. Wzrost stężenia glukozy w surowicy krwi (hiperglikemia), z powodu tłumienia usuwania cukru za pomocą tkanek obwodowych z powodu niedoboru insuliny;
5. Pojawienie się cukru w moczu (glukozie) i ciałach ketonowych (ketonuria), które zwykle występują w znikomych ilościach, ale z cukrzycą są intensywnie wytwarzane przez wątrobę, a gdy wydalanie z ciała są wykrywane w moczu;
6. Zwiększone w osoczu krwi (oprócz glukozy) jonów mocznika i sodu (na⁺);
7. Utrata masy ciała, która w przypadku dekompensacji choroby jest charakterystyczną cechą zespołu katabolicznego, który rozwija się z powodu rozpadu glikogenu, lipolizy (mobilizacja tłuszczów), katabolizm i glukozę (transformacja w glukozę) białek;
8. Naruszenie wskaźników spektrum lipidów, wzrost ogólnego cholesterolu z powodu frakcji lipoprotein o niskiej gęstości, Nezhk (nieustronne kwasy tłuszczowe), trójglicerydy. Rosnąca zawartość lipidów zaczyna aktywnie chodzić do wątroby i jest tam intensywnie utleniona, co prowadzi do nadmiernego tworzenia ciał ketonowych (aceton + β-oksyliowy kwas + acetuxus kwas) i dalsze wchodzenie w swoją krew (hiperketoninomia). Nadmierna koncentracja ciał ketonowych zagraża niebezpiecznym państwu nazywanymKetoacidoza cukrzycowa.

Zatem ogólne oznaki cukrzycy mogą być charakterystyczne dla dowolnej formy choroby, jednak aby nie mylić czytelnika, nadal należy zauważyć cechy związane z tym lub tym typem.

Cukrzyca typu I - „Przywilej” młodych

ISD charakteryzuje się początkiem ostrego (tygodni lub miesięcy). Oznaki cukrzycy typu I są wyraźne i objawiają się objawami klinicznymi typowymi dla tej choroby:

• Ostry spadek wagi;
• Nienaturalne pragnienie, osoba po prostu nie może się upić, chociaż próbuje to zrobić (polidipsy);
• Duża ilość wydzielonej moczu (poliuryia);
• Znaczący nadmiar stężenia ciał glukozy i keton w surowicy krwi (ketoacidoza). W początkowym etapie, gdy pacjent może nie

W większości przypadków, po zastosowaniu insuliny, procesy metaboliczne są kompensowane, Potrzeba ciała w insulinie gwałtownie spada, nadchodzi tymczasowe „powrót do zdrowia”. Jednak ten krótki stan remisji nie powinien się rozluźnić ani pacjenta, ani lekarza, ponieważ po pewnym czasie choroba ponownie przypomina sobie. Potrzeba insuliny w miarę wzrostu czasu trwania choroby może wzrosnąć, ale w zasadzie przy braku ketoacidozy nie przekroczy 0,8-1,0 jednostek/kg.

Znaki wskazujące na rozwój późnych powikłań cukrzycy (retinopatia, nefropatia) mogą pojawić się za 5-10 lat. Główne przyczyny śmiertelnego wyniku ISD obejmują:

1. Końcowa niewydolność nerek, która jest konsekwencją cukrzycowej kłębuszków łokciowych;
2. Zaburzenia sercowo -naczyniowe, jako powikłania choroby leżącej u podstaw, które zdarzają się nieco rzadziej nerek.

Choroba czy zmiany związane z wiekiem? (Cukrzyca typu II)

INZSD rozwija się od wielu miesięcy lub nawet lat. Problemy pojawiające się, osoba przenosi się do różnych specjalistów (dermatolog, ginekolog, neurolog ...). Pacjent nie podejrzewa, że choroby różnią się jego opinią: furunculosis, swędzenie skóry, zmiany grzybicze, ból kończyn dolnych - oznaki cukrzycy typu II. Pacjenci przyzwyczajają się do swojego stanu, a cukrzyca nadal powoli rozwija się, wpływa na wszystkie systemy, a przede wszystkim naczynia.

INZSD charakteryzuje się stabilnym powolnym kursem, z reguły, nie wykazując tendencji do ketonobasicy.

Leczenie cukrzycy typu 2 zwykle rozpoczyna się w przestrzeni diety z ograniczeniem łatwych do straw (wyrafinowanych) węglowodanów i stosowaniem (w razie potrzeby) w celu zmniejszenia leków. Insulina jest przepisywana, jeśli rozwój choroby osiągnął stadium ciężkich powikłań lub istnieje odporność leków doustnych.

Główną przyczyną śmierci u pacjentów z INZSD została uznana za patologię sercowo -naczyniową, która stała się konsekwencją cukrzycy. Z reguły jest to zawał serca lub udar.

Produkty leczenia cukrzycy

Podstawą środków medycznych mających na celu zrekompensowanie cukrzycy to trzy główne zasady:

• Odszkodowanie za brak insuliny;
• Regulacja zaburzeń wymiany endokrynologicznej;
• Zapobieganie cukrzycy, jej powikłania i terminowe leczenie.

Wdrożenie tych zasad jest przeprowadzane na podstawie 5 głównych pozycji:

1. Diabetes Nutrition przypisuje się partię „pierwszych skrzypiec”;
2. System ćwiczeń fizycznych, odpowiednich i indywidualnie wybranych, przebiega po diecie;
3. Leki, które zmniejszają cukier, są stosowane głównie w leczeniu cukrzycy typu 2;
4. Terapia insulinowa jest przepisywana w razie potrzeby z INZSD, ale jest głównym w przypadku cukrzycy typu 1;
5. Nauczanie pacjentów do samookaleczenia (umiejętności przyjmowania krwi z palca, za pomocą glukomometru, wprowadzenie insuliny bez pomocy z zewnątrz).

Kontrola laboratoryjna nad tymi pozycjami wskazuje stopień odszkodowania po następujących badaniach biochemicznych:

Wskaźniki	Dobry stopień odszkodowania	Ratowalny	Zły
Poziom glukozy na pusty żołądek (MMOL/L)	4.4 - 6.1	6.2 - 7.8	Ø 7.8
Zawartość cukru w surowicy krwi 2 godziny po jedzeniu (MMOL/L)	5.5 - 8.0	8.1 - 10.0	Ø 10.0
Procent glikozylowanej hemoglobiny (HbA1, %)	<8,0	8.0 - 9,5	Ø 10.0
Wskaźnik całkowitego cholesterolu w surowicy (MMOL/L)	<5.2	5.2 - 6.5	Ø 6,5
Poziom trójglicerydów (MMOL/L)	<1,7	1.7 - 2.2	Ø 2.2

Ważna rola diety w leczeniu INZSD

Odżywianie cukrzycy jest bardzo dobrze znane, nawet dalekie od cukrzycy dla ludzi, tabela nr 9. Będąc w szpitalu o każdej chorobie, od czasu do czasu można usłyszeć o specjalnym odżywianiu, które zawsze znajduje się w osobnych doniczkach, różni się od reszty diety i jest wydawane po wypowiedzeniu określonego hasła: „Mam dziewiąty stół”. Co to wszystko oznacza? Jaka jest różnica między tą tajemniczą dietą od wszystkich innych?

Nie powinieneś się mylić, opiekując się jego „owsianką” diabetyków, że są pozbawieni wszystkich radości życia. Dieta w cukrzycy nie różni się nie tak bardzo od odżywiania zdrowych ludzi, odpowiednią ilość węglowodanów (60%), tłuszczów (24%), białek (16%) otrzymuje pacjentów.

Zasilanie cukrzycy polega na wymianie rafinowanych cukrów w produktach powoli podzielonymi węglowodanami. Cukier sprzedawany w sklepie dla wszystkich i słodycze na podstawie niego należy do kategorii zabronionej żywności.

Jeśli chodzi o równowagę odżywiania, wszystko jest tutaj surowe: cukrzyca musi obowiązkowa użyć wymaganej ilości witamin i pektyn, które powinny wynosić co najmniej 40 g. za dzień.

Ściśle indywidualna aktywność fizyczna

Aktywność fizyczną dla każdego pacjenta jest wybierana indywidualnie przez lekarza prowadzącego, a następujące pozycje są brane pod uwagę:

• Wiek;
• Objawy cukrzycy;
• Nasilenie przepływu procesu patologicznego;
• Obecność lub brak powikłań.

Aktywność fizyczna przepisana przez lekarza i wykonywana przez „oddział” powinna przyczynić się do „spalania” węglowodanów i tłuszczów, bez przyciągania insuliny do uczestnictwa. Jego dawka, która jest niezbędna w celu zrekompensowania zaburzeń metabolicznych, jest wyraźnie spadająca, czego nie należy zapomnieć, ponieważ zapobiegając wzrostowi poziomu cukru we krwi, możesz uzyskać niepożądany efekt. Odpowiednia aktywność fizyczna zmniejsza glukozę, wprowadzona dawka insuliny rozpada się, w wyniku czego spadek poziomów cukru poniżej dopuszczalnych wartości (hipoglikemia).

Zatem, Dawkowanie insuliny i aktywności fizycznej wymaga bardzo szczególnej uwagi i dokładnej obliczeń, Aby się wzajemnie uzupełniać, nie przechodzisz wspólnie do dolnej granicy normalnych wskaźników laboratoryjnych.

A może wypróbować środki ludowe?

Leczeniu cukrzycy typu 2 często towarzyszy poszukiwania pacjentów z leczniczymi środkami, którzy mogą hamować proces i o ile możliwe opóźnienie czasu przyjmowania form dawkowania.

Nie patrząc na fakt, że nasi odległe przodkowie praktycznie nie wiedzieli o takiej chorobie, istnieją środki leczenia cukrzycy, ale nie powinniśmy o tym zapominać Infuzje i wywarowe z różnych roślin są środkiem pomocniczym. Zastosowanie leków domowych do cukrzycy nie łagodzi pacjenta od przestrzegania diety, kontroli poziomu cukru we krwi, wizyty u lekarza i spełnienia wszystkich jego zaleceń.

Aby zwalczyć tę patologię w domu, stosuje się dość znane środki ludowe:

1. Kora i białe liście morwy;
2. Ziarna i obieranie owsa;
3. Partycje orzechowe;
4. LEAF BAY;
5. Cynamon;
6. Żołędzie;
7. Pokrzywa;
8. Mniszek lekarski.

Kiedy dieta i środki ludowe nie pomagają ...

Zakładane preparaty pierwszej generacji, powszechnie znane pod koniec ubiegłego wieku, pozostały w wspomnieniach i zostały zastąpione lekami nowej generacji, które stanowią 3 główne grupy cukrzycy wytwarzane przez przemysł farmaceutyczny.

Co jest odpowiednie dla jednego lub drugiego pacjenta - endokrynolog decyduje. I tak że pacjenci nie sam się umówili i nie decydują się na użycie tych leków do cukrzycy według własnego uznania, podamy kilka przykładów wizualnych.

Pochodne sulfonylamochevin

Obecnie przepisywane są pochodne sulfonemy drugiej generacji, działając od 10 godzin do dnia. Zwykle pacjenci biorą je 2 razy dziennie pół godziny przed posiłkami.

Te leki są absolutnie przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• Cukrzyca typu 1;
• Cukrzyca, hiperosmolarna, laktacydotyczna śpiączka;
• Ciąża, poród, laktacja;

• Nefropatia cukrzycowa, towarzyszy upośledzona filtracja;
• Choroby układu hematopoetycznego o jednoczesnym spadku białych krwinek - leukocyty (leukocytopenia) i hematopoiesis małopłytkowe (trombocytopenia);
• Ciężkie zakaźne i zapalne zmiany wątroby (zapalenie wątroby);
• Cukrzyca skomplikowana przez patologię naczyniową.

Ponadto stosowanie leków tej grupy może zagrozić rozwojowi reakcji alergicznych, które przejawiają się:

1. Swędzenie i pokrzywca, czasami docierające do obrzęku Quincke;
2. Zaburzenia układu trawiennego;
3. Zmiany ze strony krwi (zmniejszenie poziomu płytek krwi i leukocytów);
4. Być może naruszenie zdolności funkcjonalnych wątroby (żółtaczka z powodu cholestazy).

Sahabro -Zamieszkania z rodziny Biguanides

Biguanides (pochodne guanidyny) są aktywnie stosowane do leczenia cukrzycy typu 2, często dodając do nich sulfonamidy. Są one bardzo racjonalne do stosowania przez pacjentów z otyłością, jednak osoby z wątrobą, nerkami i patologią sercowo-naczyniową są ostro ograniczone, zmieniając się na bardziej oszczędzające leki tej samej grupy lub inhibitory α-glukozydów hamujące wchłanianie węglowodanów w jelicie cienkim.

Rozważane są absolutne przeciwwskazania do stosowania biganidów:

• ISD (cukrzyca typu 1);
• Znaczna utrata masy ciała;
• Procesy zakaźne, niezależnie od lokalizacji;
• Interwencje chirurgiczne;
• Ciąża, poród, okres karmienia piersią;
• Państwa śpiączki;
• Patologia wątroby i nerek;
• Głód tlenu;
• Mikroangiopatia (2-4 stopnie) z zaburzeniami wzroku i funkcją nerek;
• Wrzody troficzne i procesy martwicze;
• Naruszenie krążenia krwi w kończynach dolnych z powodu różnych patologii naczyń.

Leczenie insuliny

Z powyższego fakt, że powyższe staje się Zastosowanie insuliny jest głównym leczeniem cukrzycy typu 1, wszystkich stanów awaryjnych i poważnych powikłań cukrzycy. INZSD wymaga mianowania tej terapii tylko w przypadkach form użycia insuliny, gdy korekta innymi środkami nie daje właściwego efektu.

Nowoczesne insuliny, zwane monokompetentami, reprezentują dwie grupy:

1. Monokompetentne formy farmakologiczne substancji ludzkiej insuliny (półsyntetyczne lub-rokombinowane DNA), które bez wątpienia mają znaczącą przewagę nad preparatami wieprzowiny. Praktycznie nie mają przeciwwskazań i skutków ubocznych;
2. Insuliny monokompetentne uzyskane z trzustki świni. Leki te w porównaniu z ludzkimi insulinami wymagają wzrostu dawki leku o około 15%.

Cukrzyca to niebezpieczne komplikacje

Ze względu na fakt, że cukrzycy towarzyszy uszkodzenie wielu narządów i tkanek, jej objawy można znaleźć w prawie wszystkich układach ciała. Rozważane są komplikacje cukrzycy:

• Patologiczne zmiany w skórze: dermopatia cukrzycowa, nekrobioza lipaidów, furunculoza, ksantoma, grzybicze zmiany skóry;
• Choroby kości:
  1. Osteoarthropatia cukrzycowa (staw stawu - zmiana stawu kostki), która występuje na tle naruszenia mikrokrążenia i zaburzeń troficznych, któremu towarzyszy zwichnięcia, podciągu, spontaniczne złamania poprzedzające tworzenie Stopa cukrzycowa;
  
  2. Hyropatia cukrzycowa, charakteryzująca się sztywnością w stawach rąk, która częściej powstaje u dzieci z cukrzycą dzieci;
• Choroby oddechowe: długoterminowe przedłużone zapalenie oskrzeli, zapalenie płucW Zwiększenie częstotliwości rozwoju gruźlicy;
• Procesy patologiczne wpływające na narządy trawienne: Enteropatia cukrzycowatowarzyszy zwiększona perystaltyka, biegunka (do 30 razy dziennie), spadek masy ciała;
• Retinopatia cukrzycowa- Jedna z najpoważniejszych powikłań charakteryzujących się uszkodzeniem narządów widzenia;
• Rozważane jest najczęstsze powikłanie cukrzycy Neuropatia cukrzycowa i jego różnorodność - Polyneuropatiaosiągnięcie 90% wszystkich form tej patologii. Często okazywane jest polinopatię cukrzycową Zespół stopy cukrzycowej;
• Patologiczny stan układu sercowo -naczyniowego w większości przypadków jest przyczyną śmierci cukrzycy. Hipercholesterolemia i miażdżyca naczyniowa, które wraz z cukrzycą zaczynają się rozwijać w młodym wieku, nieuchronnie prowadzą do chorób serca i naczyń krwionośnych (choroba wieńcowa serca, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, upośledzenie naczyniowe).

Zapobieganie

Środki zapobiegania cukrzycy są budowane w oparciu o przyczyny jej wyzywającego. W tym przypadku wskazane jest rozmowę o zapobieganiu miażdżycy, nadciśnieniu tętnicze, w tym walce z nadmierną wagą, złymi nawykami i uzależnieniami od żywności.

Zapobieganie powikłaniom cukrzycy polega na zapobieganiu rozwojowi warunków patologicznych wynikających z samej cukrzycy. Korekta glukozy w surowicy krwi, zgodność z dietą, odpowiednia aktywność fizyczna, wdrożenie zaleceń lekarza pomoże podsumować konsekwencje tej dość potężnej choroby.